boşaltmaq — f. 1. Bir şeyin içindəkiləri çıxarıb boş hala salmaq. Yeşikləri boşaltmaq. Ciblərini boşaltmaq. – Torbanı boşaldanda, içindən kağıza bükülmüş bir yumru şey çıxdı. S. S. A.. // Yükdən azad etmək. Vaqonu boşaltmaq. Avtomobili boşaltmaq. Arabanı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boşaltma — «Boşaltmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tökmək — f. 1. Mayeləri, narın və ya dənəvər halında olan şeyləri olduqları qabdan başqasına və ya başqa yerə boşaltmaq. Buğdanı anbara tökmək. Odun üstünə su tökmək. – Stol üzərindəki qrafindən stəkana su töküb içdim. A. Ş.. Bəhram makaralarla dama… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ürək — is. 1. İnsanda qan dövranının, döş boşluğunun sol tərəfində yerləşən əzələli kisə şəklində mərkəzi orqanı; qəlb. Ürəyin döyünməsi. Ürək xəstəliyi. // Döşün qol tərəfində həmin orqanın üstündəki yer. Ürəyini tutmaq. – Bibixanım əlini ürəyinin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ban — I (Astara, Biləsuvar, Cəlilabad, Göyçay, Kürdəmir, Masallı, Salyan) çardaq. – Boranılar qalıb öyün banında (Kürdəmir); – Banda odun var, onu sal yerə (Masallı); – Bana çixeyəm (Cəlilabad) II (Cəlilabad, Masallı, Salyan, Yardımlı) 1. arabanın yan… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ləsəltməy — (Lənkəran) boşaltmaq. – Qəyiş belivi sıxır, bir əz ləsəlt … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
sıvxarmax — (Cəbrayıl) tamamilə tökmək və ya boşaltmaq. – Suyu sıvxardım … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tirəlitə — (Biləsuvar, Cəlilabad) kətmən. – Tirəlitənin ağzı kütəlib (Biləsuvar) ◊ Tirəlitəsini vırmax (Biləsuvar) – kətmənlə alağını vurmaq; dibini boşaltmaq. – Tirəlitəsini vırıb qutarannan so:ra üzüm yaxşı bitir. Tirəliyə çəkmək (Biləsuvar) – kətmənlə… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
aşırmaq — f. 1. Qaldırıb qoymaq, yükləmək. Yükü atın belinə aşırmaq. Yeşiyi dalına aşırmaq. 2. Üzərindən keçirmək, sallamaq. . . Müsyö Jordan firəngi libasında, qıçın qıçı üstə aşırıb, . . lülələnmiş tənbəki yarpağını yandırıb çəkir. M. F. A.. Həcər təkrar … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boşaldılmış — f. sif. Boş hala salınmış, içindəki şeylərdən azad edilmiş (bax boşaltmaq 7 ci mənadan başqa). Boşaldılmış qab. Boşaldılmış maşın. Boşaldılmış ip. Boşaldılmış vint … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
buraxmaq — f. 1. Əlini açaraq əlindəki, yaxud əli və s. ilə tutduğu şeyin çıxmasına, düşməsinə, getməsinə imkan vermək, daha tutub saxlamamaq. İpin ucunu buraxmaq. Quşu əlindən buraxmaq. Tutub buraxmır. // Əlindən salmaq. <Məryəm> . . başını bir neçə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti